به گزارش مجله خبری نگار، افراد خودشیفته در جایگاه والدین ممکن است خصوصیاتی مانند خودبرتربینی از خود نشان دهند و به فرزندان شان به چشم نسخهی دیگری از خود هستند. فرزندان افراد خوشیفته ممکن است تا سالها بعد در سنین بزرگسالی متوجه تأثیر رفتارهای والدین شان بر زندگی خود نشوند.
از آنجایی که در کودکی زمان زیادی را با طیف مختلفی از افراد بزرگسال سپری نمیکنیم، محدود بودن تجربیات مان درک این امر را که رابطهی ما با والدین مان چه تأثیر منفیای میتواند بر ما داشته باشد، دشوار میکند.
در حقیقت کودک در خانوادهای بزرگ میشود که این رفتارها به طور مداوم در آن وجود دارد و بنابراین نمیتواند متوجه شود که رفتار والدین او چه تفاوتی با باقی پدر و مادرها دارد.
اما وقتی بزرگ میشویم و پا به دوران بزرگسالی میگذاریم، با مقایسهی تجربیات خود با همسن و سالان مان، ممکن است نشانههای خودشیفتگی والدین مان، مانند نیاز افراطی به تحسین شدن و سوء استفاده از دیگران، در نظرمان بیشتر روشن گردد.
۱- حمایت والدین تان شرطی است
خودشیفتهها از حس خود برتربینی شدیدی برخورداند. آنها در جایگاه والدین ممکن است به فرزندان خود به چشم نسخهی دیگری از خود نگاه کنند که این امر میتواند به صورت ابراز محبت و حمایت خودش را نشان دهد، اما تنها زمانی که این کار تصویر خوبی از آنها به دیگران دهد.
این امر بیشتر در میان مادران خودشیفته متداول است تا پدران خودشیفته. پدران خودشیفته از روشهای آشکارتری برای اثبات برتری خود استفاده میکنند.
اگر احساس میکنید والدین تان شیفتهی ظاهر یا برخی دستاوردهای به خصوص شما هستند، اما در موارد دیگر به شدت از شما انتقاد میکنند، ممکن است به معنای خودشیفته بودن آنها باشد.
قرار گرفتن شخصی دیگر در مرکز توجه میتواند برای خودشیفتهها حسادت برانگیز باشد و این امر شامل فرزندان آنها هم میشود، چون نیاز آنها به تحسین شدن را تحت تأثیر قرار میدهد.
۲- در بسیاری از مواقع والدین تان احساسات تان را اشتباه میدانند
از آنجایی که تمام فکر و ذکر خودشیفتهها خودشان است، آنها بسیاری از اوقات احساسات دیگران را بی ارزش جلوه میدهند تا خود را مرکز توجه قرار دهند.
خودشیفتهها به فقدان حس همدلی هم گرفتارند، به همین دلیل، برای درک احساسات شما با مشکل رو به رو هستند، از جمله احساس ترس، غم یا ناامیدی. در نتیجه، ممکن است به جای ابراز همدلی یا حمایت از شما، مشکلات تان را نادیده بگیرند یا توجه را به سمت خود برگردانند.
۳- حالا در دوران بزرگسالی دائماً با حس شک و تردید نسبت به خودتان درگیر هستید
اگر والدین خودشیفته به بی ارزش جلوه دادن احساسات فرزند خود ادامه دهند، این امر میتواند آن فرزند را در دوران بزرگسالی با حس تردید مداوم نسبت به خود درگیر کند.
نبود یک محیط حمایتگر و عشق دهنده که برای رشد سلامت روان فرزند ضروری است، باعث بروز این مشکل میشود.
۴- همیشه احساس میکنید وقتهایی که پیش آنها هستید باید بهترین نسخهی خودتان باشید
اگر احساس میکنید وقتهایی که پیش والدین تان هستید باید بسیار حساب شده و محتاطانه رفتار کنید، این امر نیز میتواند نشانهی خودشیفته بودن آنها باشد.
این مسأله سبب میشود فرزندان بسیار خودانتقادگر شوند، از هر گونه درگیری دوری کنند و احساس کنند همیشه باید بی عیب و نقص باشند، عادی که میتواند به روابط آیندهی آنها هم منتقل شود.
این امر منجر به بروز مشکلاتی مرتبط با مقولهی دلبستگی میشود و به طور کلی نگاهی نادرست نسبت به یک رابطه سالم برای فرد ایجاد میکند.